Castreren of niet? Binnen een groep honden, kan een groot percentage van de ongecastreerde reuen niet goed functioneren. Als wij een percentage zouden moeten noemen, dan schatten we dat zeker 80% van alle reuen niet ongecastreerd in een gemengde groep (= reuen en teven bij elkaar) kunnen verblijven, zonder erg geobsedeerd gedrag naar andere honden te laten zien.
Dit geobsedeerde gedrag uit zich in erg opdringerig ruiken aan andere honden, er steeds achteraan lopen en de honden ook willen berijden. De reuen spelen vaak niet meer, maar zijn alleen maar hier mee bezig. Wij zien vaak dat deze honden erg met zichzelf in de knoop zitten. Ze staan zo onder invloed van hun hormonen dat ze niet anders kunnen dan dit gedrag te laten zien. En niet te vergeten natuurlijk het macho gedrag van ongecastreerde reuen onderling, wat kan leiden tot gevechten. Dat wordt overigens wel vaak veroorzaakt door bijvoorbeeld een andere hond die beide reuen interessant vinden.
Gecastreerde reu is een gelukkigere hond
Vanuit het punt van dierwelzijn, vinden wij het beter dat de honden, die veel last hebben van hun hormonen, gecastreerd worden (ongeacht of ze wel of niet in onze dagopvang zouden komen). We hebben namelijk al heel vaak het verschil gezien en zijn er heel zeker van dat de gecastreerde reu in het gros van de gevallen een gelukkigere hond is. Na de castratie komt de hond ook weer toe aan zijn spelgedrag en heeft hij veel meer rust.
Natuurlijk zitten er ook nadelen aan een castratie. Een paar voorbeelden zijn de vachtverandering en een wat langzamere stofwisseling waardoor honden dikker kunnen worden als ze niet correct gevoerd worden. Maar deze vallen ons inziens in het niet bij de welzijnsverbetering van de hond.
Niet in het belang van de groep
Vaak vragen mensen waarom wij dit typische ongecastreerde reuen gedrag niet corrigeren. ‘Thuis zeg ik gewoon dat hij het niet mag’, horen we dan. Dit is echter een onbegonnen zaak. De honden verblijven in groepen van gemiddeld 10-15 honden en als wij deze reu zouden moeten corrigeren, dan zouden hem de hele dag op zijn huid moeten zitten. We zouden dan natuurlijk kunnen voorkomen dat hij gaat rijden, maar daar worden zowel de reu als de rest van de groep niet gelukkig van. Onze filosofie is dat we de honden zoveel mogelijk hun eigen gang laten gaan en lekker hond laten zijn. Nu kun je denken; daar hoort dat rijden en reuen gedrag toch bij? Tot op zekere hoogte misschien wel, maar wij willen graag dat iedere hond in onze dagopvang een leuke dag heeft. Ook die teef die anders de hele dag bereden zou worden. Daar passen wij onze groepen op aan en een ongecastreerde reu past daar in veel gevallen niet in.
Castreren of niet?
Momenteel nemen wij liever geen ongecastreerde reuen aan, maar willen we de hond graag wel vooraf altijd even zien. Een enkeling (die overige 20%) kan namelijk wel prima met zijn hormonen overweg, zonder dat andere honden daar de dupe van worden. Puppies komen bij ons vanaf 8 weken en de eerste maanden zijn natuurlijk nooit een probleem. In het geval van een reu, bekijken wij hoe de pup zich ontwikkelt en of de castratie nodig is. 7-8 maanden lijkt misschien vroeg, maar is, ons inziens, wel de leeftijd waarop sommige reuen het echt al nodig hebben.
Wij werken veel met een GnRH implantaat. Er zijn twee varianten van het implantaat: een die ongeveer 6 maanden werkt en een die 12 maanden werkt. Beide implantaten werken prima en laten na 3-4 en maximaal 6 weken de effecten zien alsof de hond echt gecastreerd is. Uiteraard is een echte castratie ook altijd een goede optie.
